Po upadku swych domostw, wszyscy Inheritianie poza okami oraz krasnoludami zostali zmuszeni do ucieczki. Aenyevarett odebrał nam ciepło, zaś Eurea zesłała za swymi dawnymi sługami wiatry i zimę. Caedar odebrał blask gwiazdom i księżycom oraz zesłał na ziemię swoje horrory. Oszalałe drzewce były w stanie zrównać z ziemią każdy las, który mógłby posłużyć za schronienie. Ignifel zabrał swoim stwórcom skrzydła, po czym próbował przesłonić Słońce. Herus zesłał na świat choroby i zarazy, gdy Plenus niszczył ziemię, uniemożliwiając, by w cokolwiek obrodziła.
Bratobójcze walki oczywiście były jedynie kwestią czasu. Trudno orzec, kto właściwie zaczął. Z perspektywy lat, nie ma to żadnego znaczenia. Walki toczyły się właściwie o wszystko. Chociaż moc młodych bogów zdawała się słabnąć z czasem, nie zmieniało to wiele w sytuacji Inheritan. Przypuszczalnie wszyscy by wymarli prędzej czy później. Jedynie efemerydy wraz z swymi dzieciątkami miały szansę. I to one odnalazły szansę dla wszystkich innych ras.
Były one bowiem w stanie, z uwagi na swą naturę, odnaleźć miejsce, gdzie moc oszalałych bóstw była słaba, tak znikoma, że wręcz nieistotna. Przyczynę tego odkryto później, wtedy jednak efemerydy długo się nie zastanawiały i tam ruszyły. Reszta raz podążyła za nimi. Nie z ufności. Z braku celu. Nie wiedzieli, dokąd mają zmierzać. A skoro jedyne istoty zdolne sobie poradzić wśród śnieżycy dokądś podążały, to widocznie miały w tym cel. I rzeczywiście, odnalazły.
Wśród zapomnianych gór Inheritianie odnaleźli swój nowy dom. Ten jednak był zamieszkany. W ów zapomnianych górach żyła zapomniana rasa gnomów. Ich miasto było niesamowite. Rozległe, zbudowane na wielu piętrach, otoczone przez dostojne szybowce. Jednak myliłby się ten, kto twierdziłby, że gnomom się powodziło. Jako rasa niższa, a do tego odizolowana od reszty świata, nie potrafili przeciwstawić się w żaden sposób gniewu bogów. Mimo, że ich bezpośrednie wpływy tutaj nie sięgały, to wciąż mogli zaszkodzić miastu.
Wtedy też doszło do spisania Paktu. Gnomy pozostały władcami miasta, jednak Inheritanie zyskali nowy dom. A także realny wpływ na władzę w mieście. Szczęśliwie, miasto było na tyle rozległe, że było w stanie pomieścić wszystkich przybyszów. Gdy zaś pojawiali się nowi, sprytni władcy miasta potrafili szybko je rozbudować. Tak oto powstało Domostwo – miejsce, gdzie zgromadziły się niedobitki Inheritan.
Po upływie setek lat, zamieć na zewnątrz od gór uspokoiła się. Nikt jednak nie żywił nadziei na powrót w swe rodzinne strony, a Domostwo, mimo swych rozmiarów, miało ograniczoną powierzchnię. W mieście zaczęły narastać konflikty. Początkowo drobne, lecz z czasem zaczęło dochodzić do większej ilości występków. Co bardziej pesymistycznie nastawieni przewidywali kolejne bratobójcze walki, wtem jednak doszło do rzeczy niespodziewanej. Do Domostwa przybyli bowiem krasnoludowie, uznani jak dotąd za wymarłych. Nie tylko ich rasa przetrwała, ale i całkiem dobrze prosperowała w swych górach. To wzbudziło nadzieję. Wszelkie wcześniej wysyłane ekspedycje nigdy nie powróciły. Teraz zaś…
Indeks 
